D. Joaquín Almunia, un bilbaíno vencellado ao área de economía da UXT desde 1976, cunha sólida formación en dereito e economía, ampliada en París e EEUU, exerceu un tempo a docencia universitaria. En 1979 entrou no Congreso no que permaneceu ata 2004. Co Sr. González foi Ministro de Traballo e Seguridade Social e posteriormente de Administracións Públicas. A súa desfeita iniciouse cando concorreu a primarias baixo o manto felipista e foi severamente derrotado polo Sr. Borrel. Finalmente o que non obtivo nas urnas conseguiuno pola renuncia do outro candidato tras un “affaire” moi oportuno que caeu sobre o Sr. Borrell, ao que o aparello partidario poñía trampas un día si e outro tamén no seu camiño para sacalo de diante. Candidato nas eleccións xerais 2000-2004 foi mallado polo Sr. Aznar deixando polo camiño un notorio número de escanos tendo a súa epopea como desenlace unha xestora presidida por D. Manuel Chaves. Como recoñecemento aos seus notorios éxitos o PSOE gratificouno enviándolle a Europa como Comisario de Asuntos Económicos e Monetarios. Desde 2010 é vicepresidente da C.E. e comisario de Competencia.
D. Joaquín, preso da “síndrome de Estocolmo”, esqueceu de inmediato o seu pasado socialista, e abrazou co fervor dunha vocación tardía o neoliberalismo máis radical. Contan que trala guerra civil un falanxista de oportunidade ao volver ao pobo congregou aos veciños e púxolles o Cara ao Sol como exercicio patriótico. Para o seu infortunio o disco estaba algo raiado e naquela estrofa que di “que tu bórdaste en rojo ayer” colgouse e con gran sufoco do oficioso camisa azul, soaba teimuda, “rojo ayer, rojo ayer, rojo ayer” D. Joaquín, de face aos seus novos horizontes, debe ter coidado non lle suceda algo tan embarazoso que lembrelle os seus mais de trinta anos de coche oficial ao amparo do puño e a rosa socialistas.
A súa iniciativa, exclusivamente dirixida a intereses españois, -que si suavizouse de xeito cativo, non foi por vontade do Comisario-, suscita augurios moi pesimistas para o sector naval e siderúrxico e preto de 90.000 traballadores que poden verse afectados. E desde logo é unha actuación que pode ser a puntilla definitiva a un sector enraizado nas rías viguesa e ferrolá entre outras, cunha alta especialización e calidade técnica.
Sen entrar no fondo da cuestión, hai unha ofensiva disparidade de comportamento en relación ao esixido en circunstancias similares a países próximos que son competidores directos. Tamén deixa de manifesto a minguada capacidade de interlocución e a ausencia de peso político dun goberno que se postulaba como restaurador do noso prestixio internacional.
Sen reducir un ápice a responsabilidade do comportamento do Sr. Almunia compre subliñar que quen preside a Comisión e a inmensa de maioría dos membros da mesma pertencen á familia ideolóxica do partido que cunha maioría absoluta goberna non só España, senón comunidades directamente afectadas como a galega. E tamén que o Sr. Presidente do Goberno de España, moi celoso da súa competencia exclusiva en materia exterior, tras varios meses de agonía con este tema, non atopou momento oportuno para falar co Sr. Durao Barroso, - por teléfono-, ata o día 12 ou trece de xullo. Pode entenderse ante as súas dificultades para casar a súa axenda coa do Sr. Barcenas, que tantos momentos rouballe. Ou quizais estaba ocupado comparecendo no Parlamento para informar aos pais da patria da situación da nai patria.
Neste proceso foi curioso o silencio deses señores encirrados en viaxar en preferente ás instalacións comunitarias, defensores das súas coenxías con uñas e dentes e que salvo algunha orfa excepción, apenas abriron a boca sobre o particular, pasando no bico dos pés ao enxuiciar a actuación do Sr. Comisario. Parecese que no caso dos eurodeputados galegos, do mesmo xeito que certo xeneral enredador, nin están nin se lles espera, privándonos de escoitar as súas doutas opinións a prol do particular
No futuro semella que perdese D. Joaquín a posibilidade de pasear pola praia de Samil ollando o mar e ría que axudou a despoboar de potencia industrial. Quizais o Parlamento Galego puidese reclamar ao executivo galego, -que o Sr. Núñez Feijoo intenta con notoria aplicación reducir a delegación territorial-, galardoase ao Sr. Comisario coa iniciativa viguesa, estendida a todo o territorio de Breogán.
