Ceferino - Xesús Veiga

Ceferino Díaz

Foi  moi duro regresar á Facultade de Económicas de Santiago despois do 25 de Decembro.O despacho situado ao carón do que ocupo habitualmente ficaba baleiro e no bar xa non ía  compartir o café das 12 para comentar as últimas novidades rexistradas na vida política.Ceferino estaba ausente para sempre e tiñamos que asumir semellante circunstancia precisamente cando en poucos días comezaba un novo ano que supuña o remate formal do seu ciclo laboral como profesor universitario.

Coñecín a Cefe nos anos 70 do pasado século.Eramos oriúndos de concellos limítrofes (O Saviñao e Pantón) mais foi Santiago o punto de encontro, tanto no eido académico coma no político.Formabamos parte de dúas organizacións diferentes (PSG e MCG) pero non tan distantes naqueles anos previos á primeira cita coas urnas.De feito, fun dos que votou ao partido liderado por Xosé Manuel Beiras o 15 de Xuño de 1977.Compartimos, pois, o amargo sabor da derrota mais non renunciamos a seguir traballando na esfera da política aínda que fose dende organizacións situadas en territorios mais afastados que no pasado.

Coincidín durante case tres lexislaturas na oposición aos gobernos de Fraga dende os escanos do Hórreo.Mais alá das lóxicas diverxencia derivadas da respectiva militancia no PSdG e no BNG, tiñamos a común convicción de que era necesario e posíbel construír unha alternativa á hexemonía política do PP.Ceferino era dos que cría firmemente no entendemento entre socialistas e nacionalistas e teño constancia expresa de que, no ano 2005, formulou propostas concretas para reforzar a coalición de goberno, propostas que lamentabelmente non foron estimadas por quen debería facelo.

Cando regresou á vida universitaria no ano 2011 fixo unha demostración práctica da súa categoría moral:ante a pretensión inicial da equipa reitoral de rescindir diversos contratos de profesores asociados, non dubidou en adquirir un explícito e singular compromiso na defensa da continuidade laboral das persoas afectadas a pesar de que el podía disfrutar dunha xubilación anticipada por mor da súa grave doenza física.

Ceferino era así.Unha persoa solidaria que non tiraba a toalla ante as dificultades.As siglas e as ideas son importantes pero non todas as persoas son capaces de xerar a credibilidade suficiente para que a sociedade acredite nas propostas transformadoras.Cefe formaba parte dese capital humano que tanto necesitamos.