 |
| Thomas Hobbes |
Relendo algúns parágrafos da tradución de Tierno Galván do libro “O cidadán e Leviatán”, de Hobbes, atopei algún motivo para o optimismo. Atopar razóns para o optimismo, no medio de todo o que nos está sucedendo, non é un tema menor, e eu son dos que cren que hai que buscalo nas fontes da única ferramenta que pode sacarnos do pozo da actual crise: A Política.
O libro xustifica a creación do Estado e a acumulación por este dun poder absoluto, que, exercido co consentimento da maioría, e mediante un razoable uso da forza, protéxanos do medo respecto dos demais e doutros actores alleos á República: a relixión, o estranxeiro, a guerra, etc. Segundo Hobbes o instrumento é válido se substitúe o terror por submisión e respecto.
Como outros grandes pensadores parte dun bo coñecemento dos seus concidadáns e veciños: “o home é un animal esencialmente egoísta, e a fórmula primeira e fundamental do egoísmo é a supervivencia”. Por iso se quen detenta o poder absoluto ao exercelo no canto de evitar o medo prodúceo, polo que ocasiona a destrución do acordo de cesión da súa liberdade por parte do cidadán, ou se traspasa os límites do necesario, convértese nun poder superfluo e polo tanto o cidadán verá a súa supervivencia ameazada.
Hoxe o papel de Leviatán insaciable, que está pondo en risco a mesma supervivencia dos Estados, estano exercendo os mercados e os seus verdadeiros donos, os grandes especuladores e que han transpuesto os límites, ao quitarnos boa parte daquilo que asegura a nosa supervivencia, como a educación e a sanidade públicas, ou como os nosos recursos para o futuro, é máis que evidente, en consecuencia o poder dos mercados xa é un poder superfluo que nos está levando ao unha guerra de todos contra todos.
Unha vez que os lexítimos representantes dos cidadáns, os Gobernos Democráticos, tomen conciencia de que a súa propia supervivencia xa é máis que precaria, terán que reaccionar e se non queren que o Leviatán acabe con todos eles, e ademais devore aos seus voluntarios súbditos, deberán ser eles os que acaben co Leviatán, ben embridándolo fortemente con normas (taxas e altas esixencias legais) ou ben acabando fisicamente con el (convertendo en delituoso todo o que se relacione cos paraísos fiscais e a especulación ilimitada). De aí o meu optimismo, logo de ver caer un tras outro os gobernos lexítimos que lles precederon os actuais tomarán conciencia da súa situación, en especial se nós, os cidadáns, empezamos a defender, por todos os medios, o noso dereito á supervivencia en liberdade.
