 |
| José Luis Gómez |
Os Orzamentos Xerais do Estado, condicionados pola redución do déficit público do 8,5% ao 5,3%, camiño de alcanzar o 3% do PIB en 2013, traen consigo duras medidas de axuste concretadas nun recorte do gasto de 27.300 millóns, cifra que fará historia en España.
Pero tamén achegan unha novidade aínda máis excepcional e inxusta: os defraudadores pagarán un 10% a cambio de blanquear o seu diñeiro, co cal o Estado espera ingresar 2.500 millóns, ao supor que aflorarán 25.000 millóns do chamado diñeiro B. Non parece moito, xa que a economía mergullada move en España máis de 200.000 millóns, é dicir, máis do 20% do seu PIB, pero tampouco hai datos para dar por feita esa cifra.
En contra do que puidese parecer, o Estado ingresará máis en 2012 que en 2011, aínda que gastará menos porque aforrará máis, para reducir o déficit. É máis, fronte a 2007, o último ano das vacas gordas, o Estado elevará os seus ingresos, a pesar dunha forte caída na recadación do imposto de sociedades, onde segue estando a gran lagoa orzamentaria do país, por falta de actividade económica. Para situarnos mellor: en 2007 o devandito imposto recadou sobre 40.000 millóns e en 2011 só 16.600, cifra que roldará os 20.000 millóns -a metade que en 2007- ata aplicando a subida do imposto ás grandes empresas. En resumo, se non houbese déficit os ingresos previstos para 2012 darían para manter o nivel de gasto público dos anos 2006 ou 2007, xa que aínda que se ingresa menos por Sociedades agora recádase moito máis por IRPF.
Problemas para o Goberno de Rajoy? Ademais do rexeitamento social, o primeiro é de tempo, xa que ao tardar tanto en tramitar estes orzamentos, nun esforzo político inútil para non danar ao seu candidato nas eleccións andaluzas, agora quedaralle apenas medio ano para facer uns axustes históricos. O segundo é de cifras fiscais: se algo falla nos ingresos terá que volver subir impostos, para o que é evidente que se reservou a opción do IVE, onde hai marxe para actuar. E o terceiro é de produción, xa que España precisa un modelo alternativo á construción. Creará emprego cando o consiga e cando a súa economía creza impulsada por Alemaña. Ata entón tocará sufrir.
