TVE: ¿Problema ou solución? - José Luis Gómez

José Luis Gómez

Se algún problema non hai en España é RTVE, que froito dun gran consenso político converteu Radio Nacional e TVE en medios homologables á BBC, polo menos na súa oferta de contidos informativos de calidade e equilibrados. Profesionais, en definitiva. Pois ben, parece que como había poucos problemas en España imos ter outro máis, a menos que se corrixa in extremis a decisión de nomear ao presidente de RTVE por maioría absoluta -a do PP- e non cos votos de dous terzos do Congreso como pasaba desde 2006, o que implicaría polo menos un acordo entre PP e PSOE. Para evitar este risco de retroceso democrático queda en realidade tempo dabondo pero o clima político parece enrarecido, o cal non é bo sinal para quen aspiran a manter TVE próxima ao paradigma da BBC. O razoable sería que a iniciativa fose do Partido Popular e que propuxese a un profesional que non lle suscite rexeitamento ao PSOE, como fixo o PSOE cando pactou os nomeamentos de Luís Fernández e de Oliart , que foron aceptados polo PP.

Botar por terra un dos avances máis significativos na historia da televisión pública -o seu traballo, de feito, foi recoñecido dentro e fóra de España- non parece que beneficie a ninguén, o cal non quere dicir que non se deba resolver xa o bloqueo que vive RTVE desde que o anterior presidente dimitise durante a pasada lexislatura, sen que os grupos parlamentarios cheguen a un acordo desde entón para substituílo. Pero esa urxencia non tería que ser un pretexto para controlar o mando dos informativos, senón que debería ser útil para mellorar a xestión económica dos medios públicos.

A Constitución lexislou a favor do dereito de todos a recibir unha información veraz. Os medios públicos deben garantir ese dereito e deben facelo sobre todo os partidos políticos, que son os vehículos constitucionais para a formación da vontade xeral. O que nunca deben facer os partidos, gobernen ou sexan oposición, é furtar aos cidadáns o exercicio dese dereito fundamental en toda democracia. Por moi elemental que esta sexa, que ás veces o é; precisamente por falta de pluralismo e ata de liberdade.