 |
| José Luís Gómez |
Alemaña non só quere axustarnos as contas, tamén quere sentar as bases dunha nova cultura profesional en España, xa que no fondo interésalle que un país que representa o 11% do euro non lle cause problemas á moeda que, de feito, consideran como propia no máis amplo sentido da palabra. Curiosamente, a dilixencia do Goberno de Rajoy en aplicar unha reforma laboral agresiva, segundo a cualificación do ministro Guindos, non se aplica de momento á reforma da formación profesional, que de facerse suporía toda unha revolución social en España.
Que lle expuxo Alemaña ao Goberno e á patronal CEOE? Algo moi concreto: un ensino profesional teórico nun 30% e práctico nun 70%, como en Alemaña, cuxos porcentaxes son inversamente proporcionais aos españois. E cal é o problema? Pois que a CEOE négase a asumir o que fan os empresarios alemáns: pagar aos estudantes, que no caso alemán reciben uns 500 euros ao mes. Din os empresarios españois que non teñen diñeiro e que mellor que llo piden a Bruxelas. De todo isto sábese moi pouco porque ao poder non lle interesa que se coñezan estas cousas, aínda que xa hai plans concretos para desenvolver proxectos piloto en Madrid e Barcelona, nos que poderían implicarse ata 250.000 mozos.
Sería unha revolución só por iso? Non. Como se concluíu nun seminario internacional de economía que dirixiu o profesor Santiago Lago na illa da Toxa, tamén o sería porque se investirían as proporcións de alumnos universitarios. En Alemaña son maioría os mozos que estudan formación profesional, ao revés que en España. Claro que en Alemaña as súas empresas asumen como investimento rendible o financiamento das prácticas dos estudantes, mentres que o empresariado español, menos produtivo, ponse de perfil.
