jueves, 9 de febrero de 2012

O barco España non ten capitán - Isidoro Gracia Plaza

(Leer en castellano)
Por ser o primeiro debate parlamentario do novo presidente de goberno, e polos moi importantes asuntos a tratar, case vitais, non só para a maltreita economía española, senón tamén para o futuro da Unión Europea, seguín con interese o que da sesión parlamentaría ían dando radios e televisións varias. Como crin que recolleran mal a información que me deron, repasei os medios escritos en busca da corrección, pero non, entendera ben, o flamante e recentemente estreado Presidente declarábase impotente para achar remedio aos males que “a herdanza” deixoulle. E ademais recoñece que en Europa mandan outros e el, o meu presidente electo (por outros, iso si) está para facer o que lle manden.

Para verificar o anterior basta ver as portadas da prensa escrita en xeral e da máis conservadora en particular, todos os xornais relegan, no mellor dos casos, a un recuncho da súa portada o contido do debate, a maioría mandan ao interior algúns fragmentos. Isto debe ser así por aquilo do período de graza dos 100 primeiros días (graza que non concederon ao anterior Presidente).

Pero para os intereses xerais de España, e a famosa “curmá de risco”, é moito mellor esa ausencia de noticias que recoller o canto á súa incapacidade de superar “o peor punto de partida dunha lexislatura” e ao seu convencemento de que faga o que faga o goberno de Rajoy, o seu goberno, a final do ano estaremos peor que como nos deixo o goberno de Zapatero.
Hai un antecedente, o dun rei español (por un breve período de dous anos) Amadeo I de Saboya, o da Constitución progresista de 1869, que véndose superado polas circunstancias no seu último discurso ante as Cortes dixo: “…entre tantas e tan opostas manifestacións da opinión pública, é imposible afirmar cal é a verdadeira, e máis imposible aínda achar remedio para tamaños males”, e…. claro, dimitiu e marchóuse a outras lareiras.

É necesario aplicar a experiencia, se o actual Presidente recoñece que non sabe que facer, retírese e deixe o paso a outro. En democracia existen formulas varias para facer o que se debe.