Rubalcaba o Chacón - José Luís Gómez

Alfredo P. Rubalcaba y Carme Chacón

Salvo sorpresas, só dous ex ministros de Zapatero presentaranse como candidatos a relevalo como secretario xeral do PSOE. Un deles é Alfredo Pérez Rubalcaba, tamén ex ministro de González, que parece levar vantaxe fronte a Carme Chacón, a outra candidata. Ambos acoden a un congreso federal convocado con menos marxe do habitual -apenas dous meses fronte ao medio ano de anteriores congresos- e en condicións políticas moi adversas: tanto polos malos resultados das últimas eleccións, como pola desorientación xeral do propio PSOE. Rubalcaba puxo cara á estrepitosa derrota do 20-N e Chacón, a uns pésimos resultados en Cataluña para o PSC, que nunca perdera unhas xerais fronte a CiU. "O único ao que non debe temer o PSOE é ao inmovilismo", dixo a socialista catalá ao presentar a súa candidatura desde Andalucía, a terra do seu pai.

Ideas? Poucas e moi similares: atopar matices vólvese tarefa de iniciados. Diferenzas? Máis de estilo que doutra cousa. Clave do resultado? Podería estar en quen demostra máis ganas e solidez para conducir o PSOE nestes tempos, o cal non é fácil.

Pérez Rubalcaba podería ser unha solución para saír do paso ata dentro de dous anos, con tempo por diante para ver como van as cousas e decidir entón se o PSOE debe ir con el a outras xenerais ou se convén que emerxa un novo líder, pero novo de verdade, tipo Madina, por exemplo.

Carme Chacón, vinte anos máis nova que Rubalcaba, vese xa con percorrido -"é hora de actuar e tomar decisións, non de buscar solucións de tránsito", di o seu escudeiro Francisco Caamaño-, aínda que necesita atopar máis apoios.

Rubalcaba parte cunha lixeira vantaxe sobre Chacón pero tamén arrincou así Bono fronte a Zapatero e terminou perdendo. Para Chacón será fundamental transformar o seu suxestivo aire renovador en sólido liderado político, e para Rubalcaba, demostrar que as súas habilidades como eterno número dous poden dar un número un con futuro. Hai partido.