 |
| Antonio Campos Romay |
A dereita exerceu, en ocasións non sen razón, unha virulenta crítica contra o anterior presidente polas súas actuacións ou despropósitos, que de todo houbo. O actual está a bater un marca ao faltar á súa palabra en menos de quince días, tras facer bandeira de dicir sempre a verdade. As únicas medidas que tomou son so o mallado recurso de cargar sobre as costas de sempre a cruz, esquecendo o prometido na súa campaña. Tenta lexitimarse en orde a unha presunta información inexacta do goberno saínte sobre a desviación no déficit, algo que non parece plausible que nin uns nin outros ignorasen.
Até os técnicos de Facenda escandalízanse do abuso do IRPF mentres mantéñense na impunidade absoluta as bolsas crónicas de defraudadores. O peso da recadación, coma se no medievo andásemos, cae sobre “os servos”. Mentres os “señores” da especulación e o saqueo permanecen beatíficos levándose os dobróns ao seu zurrón insaciable. A corrupción e o malgasto en funesto maridaxe enseñóranse do país nunha deriva perigosa. Os versos de Zorrilla serian de plena aplicación, “En todas partes deixei memoria amarga de min./ Nin recoñecín sacro/ nin houbo razón nin lugar/ pola miña audacia respectado”
Un virus que contaminou comunidades, concellos, deputacións, e en menor grao á administración central. Tras del, como escrófula supurante, gurtels, palmas novas, malaias, eres falsos, desfalco dos cartos presuntamente aplicables aos parados, aeroportos sen avións pero con estatuas faraónicas de corruptos recoñecibles. AVES de voo crebado segundo as imposicións de caciques de rueiro. Portos exteriores ao cadrado nun palmo de auga. Cidades da cultura onde a cultura é desolación e o dislate categoría. Palacios de Congresos sen congresos pero varios no mesmo municipio. Municipios con menos veciños que obreiros nunha empresa en crise disparando o gasto ao infinito mentres un sindicato de alcaldes sae a tambor batente a defender as súas alcaldadas…E suma e segue…
Sr. Rajoy diralle vostede á Sra. Merkel, esa dama tudesca da que dixo, “a min non me dará ordes”, que a crise está a levarse por diante millóns de proxectos humanos? Que ensancha a pobreza e forxa desconfianza absoluta respecto do sistema. Co seu maior negocio é estrangular economías alleas para que o Reich finánciese. Faralle ver que o seu comportamento, perigosamente miope é tan groseiro e cruel como a espoliación conque os seus compatriotas á vez que franceses e británicos desvalixaron África no século XIX?
Terá vostede os bemoles de dicir, ¡basta!? Non parece ter pinta de ser un Comandante que “chegou e mandou parar”… Semella difícil. Amen de apalpar os tísicos petos onde atope un IRPF que recortar, vese con animo de embridar ao capitalismo financeiro especulativo e levar tal vocación á UE? Será vostede capaz de asumir o custo dos cambios profundos que require a organización do estado, para optimízalo e facelo sostible?
Como presidente que afirma vai a dicir a verdade, que non mira atrás, -aínda que os seus colegas viven pendurados do retrovisor-, “un presidente que da a cara”. Emerxerá da súa torre de marfil e sairá tras das saias de Dona Soraya para contarnos como saímos desta?
A ZP pedíronlle que non nos fallará…e por unha banda que quere dígalle, e por outra que quere que lle conte. A vostede, Sr. Presidente xa que tal ofreceunos, a petición é, ¡Non nos minta¡ Coma pouco inda que soe algo cínico, faga súa a frase de Jules Renard “De cando en vez di a verdade para que créanche cando mintes”.
