José Luis Gómez |
Rajoy arrincou ben na súa conferencia de prensa do venres, ata foi didáctico e claro; enredouse a metade de camiño, poida que en parte á mantenta; na quenda de preguntas mareou a perdiz, para recoñecer ao seu xeito que haberá un segundo rescate, e finalmente foise sen comentar unha palabra do plan de axuste dos 102.000 millóns ata 2014, o cal cando menos resulta sorprendente.
Cen mil millóns é o 10% do PIB, unha cifra que require non só unha conferencia de prensa, senón varias conferencias de presidentes, se é que o Goberno pretende realmente sacar adiante semellante proposta de aforro. Só, sen as autonomías, tampouco podería conseguilo, e menos aínda cun equipo de goberno que empeza a estar 'tocado'. Pero vaiamos por partes, partindo en grao sumo inmediato. Todo parece indicar que haberá un segundo rescate, á espera de coñecerse as condicións do BCE, e que só as pensións parecen estar a salvo do que poida pasar, que en calquera caso será grave. Todo o demais queda a expensas das esixencias de Bruxelas, que en pronunciamientos anteriores si deslizara o seu interese por alargar a idade de xubilación, unha cuestión que non debe pasar inadvertida, como informou El País. Por iso o Goberno prometeu a Bruxelas elevar a idade efectiva de xubilación e encargou a Facenda que endureza as prexubilacións.
As condicións sobre o probable segundo rescate estarán en función da credibilidade que Bruxelas e o BCE lle outorguen ao plan do orzamento bienal. E, de entrada, o plan non parece consistente, por falta de realismo e de concreción. Un botón de mostra: hai unha partida -nada menos que de case 20.000 millóns- que é tan xenérica como dicir que haberá unha reestruturación completa do sector público autonómico, que se irá deixando notar con maior intensidade en 2013 e 2014. Tamén custa crer a proxección do crecemento previsto para 2014, tras recesións tan profundas en 2012 e 2013, pero é verdade que iso dependerá precisamente de como se fagan axustes e, sobre todo, das súas políticas de acompañamento -léase incentivos-, das que nada se sabe. O que si se ve é que é tanto o que se pretende recortar e tan pouco o que se vai a ingresar, debido á recesión, que a redución do déficit seguirá facéndose durante anos a costa do Estado do benestar.